Uczestnicząc we Mszy św. w niedzielę, w święta, czy uroczystości kościelne łatwo można zaobserwować, że kapłan, który używa ornatów w różnych kolorach. Być może nie zastanawialiśmy się skąd wzięła się ta różnorodność kolorów i czy ma ona jakieś głębsze znaczenie?

Kanon kolorów szat liturgicznych w przeszłości wiązał się genetycznie z techniką wyrabiania kolorów, a szczególnie purpury. Za najcenniejszą uchodziła purpura czarna, stąd papieże aż do wczesnego średniowiecza nosili czarny ornat na białej albie. Drugą w kolejności była purpura - karmin - czerwona, a następnie czerwono-fioletowa. Na przełomie IX/X w. purpura straciła swoje znaczenie, a jej miejsce zajęły kolory roślin. Papież Innocenty III (zm. 1216) podał dokładny kanon kolorów liturgicznych, który zyskał oficjalne potwierdzenie w Mszale Trydenckim. Z niewielkimi zmianami przejęła je również reforma po Vaticanum II.

Rozmaitość kolorów szat liturgicznych ma na celu wyrażenie w sposób zewnętrzny charakteru sprawowanych misteriów wiary, a także idei rozwoju życia chrześcijańskiego w ciągu roku liturgicznego. Dziś powszechnie używa się szat w następujących kolorach:

	Biały - kolor radości: • Boże Narodzenie i okres Bożego Narodzenia; • Uroczystość Zmartwychwstania i okres Wielkanocny; • Święta ku czci Chrystusa; • Święta ku czci Świętych (którzy nie byli męczennikami).
	Czerwony - kolor krwi, ognia, miłości, królewski: • Niedziela Palmowa; • Wielki Piątek; • Uroczystość Zesłania Ducha Świętego; • Święta ku czci Świętych Męczenników.
	Zielony - kolor nadziei i życia: • w niedziele zwykłe; • dni powszednie okresu zwykłego w ciągu roku.
	Fioletowy - kolor pokuty i żałoby: • okres Adwentu; • okres Wielkiego Postu; • podczas Mszy św. pogrzebowych.
	Różowy - kolor radości wśród pokuty: • III Niedziela Adwentu; • IV Niedziela Wielkiego Postu.