Św. Tarsycjusz	Św. Stanisław Kostka	Św. Alojzy Gonzaga	Św. Jan Berchmans	Św. Dominik Savio

Święty Tarsycjusz


Święty Tarsycjusz miał być akolitą Kościoła Rzymskiego. Jest to jedno ze święceń niższych, które daje prawo klerykom Kościoła Rzymsko-Katolickiego usługiwania do Mszy Świętej - a więc do zaszczytnej funkcji, którą obecnie pełnią ministranci. Nie znamy bliżej daty jego śmierci. Przypuszcza się, że św. Tarsycjusz poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza (lata 249-251 po narodzeniu Chrystusa). Było to jedno z najkrwawszych prześladowań. Chrześcijanie chętnie ginęli za Chrystusa, ale ich największym pragnieniem było, by mogli na drogę do wieczności posilić się Chlebem Eucharystii. Zanoszono im przeto potajemnie Komunię św. do więzień. Gorliwością w obsługiwaniu świętych męczenników wyróżniał się św. Tarsycjusz. 

     Dnia pewnego, kiedy jak zwykle niósł na sercu Wiatyk do więzienia, napotkał swoich rówieśników bawiących się na jednym z licznych placów rzymskich. Pogańscy chłopcy zaczęli wołać Tarsycjusza, by się do nich przyłączył. On zaczął uciekać przed nimi. Zaczęli go gonić. Kiedy zaś spostrzegli, że coś przyciska do piersi, chcieli zobaczyć co niesie i siłą mu to wydrzeć. Bohaterski chłopiec bronił swego skarbu. Wówczas zgraja przewróciła go na ziemię, zaczęli go kopać i bić, rzucać nań kamieniami. Dopiero przypadkowo przechodzący żołnierz, także chrześcijanin, miał chłopca uwolnić i bandę rozegnać. Zaniósł Tarsycjusza do domu, gdzie ten niebawem zmarł.Najświętszy Sakrament ze czcią odniesiono do kapłana katolickiego. Ciało Świętego zostało pogrzebane na cmentarzu św. Kaliksta obok szczątków papieża św. Stefana I, który w kilka lat po nim poniósł śmierć męczeńską (257 r.).

     Papież św. Damazy I męczeństwo św. Tarsycjusza opisał wierszem. W 1675 roku relikwie Świętego przeniesiono z Rzymu do Neapolu, gdzie spoczywają w bazylice św. Dominika w osobnej kaplicy. W tymże ołtarzu znajduje się krzyż, z którego Pan Jezus miał przemówić do św. Tomasza z Akwinu: "Dobrze o Mnie napisałeś, Tomaszu. Jaką nagrodę chcesz za to otrzymać?" Na to miał odpowiedzieć św. Tomasz: "Chcę tylko Ciebie, Panie, i nic więcej!"

     Trumienka z częścią relikwii św. Tarsycjusza jest także w salezjańskim kolegium w Rzymie przy Via Appia Antica. We Włoszech Święty nasz cieszy się czcią szczególną jako patron kółek eucharystycznych, czy tak zwanych "Kółek małego kleru". Święty był także na początku naszego wieku patronem kandydatów do Włoskiej Młodzieży Akcji Katolickiej. W Polsce jest on znany przede wszystkim jako patron ministrantów. W 1939 roku architekt Rossi wystawił ku czci św. Tarsycjusza w Rzymie piękną świątynię. W słynnym na cały świat muzeum w Luwrze można podziwiać przepiękną rzeźbę, przedstawiającą świętego młodzieńca w chwili jego męczeńskiej śmierci, dzieło A. Falguiere. Jednak najszczególniejsze nabożeństwo do św. Tarsycjusza miał głośny kardynał angielski, Wiseman, który Świętemu poswięcił osobny utwór poetycki: "Fabiola", napisany w 1855 roku



Święty Stanisław Kostka


Św. Stanisław Kostka – patron młodzieży urodził się w 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu, pochodził z zamożnej kasztelańskiej rodziny. Przez 3 lata uczęszczał do jezuickiego gimnazjum w Wiedniu. Był to okres szczególnego rozwoju życia wewnętrznego, związanego z modlitwą i umartwieniami. Wtedy też był prezesem studenckiego Bractwa św. Barbary.

Został cudownie uzdrowiony w 1565 r. za przyczyną Maryi, której był wielkim czcicielem. Gdy ukończył 16 lat, oświadczył rodzicom, że chce wstąpić do Zakonu Jezuitów. Gdy ci odmówili, postanowił zbiec, zabierając ze sobą listy polecające od kaznodziei cesarzowej, o. Franciszka. W przebraniu wieśniaczym udał się do Augsburga, siedziby prowincjała niemieckiej prowincji jezuitów. Jednak do zakonu przyjęty został dopiero w roku 1567, po wcześniejszych studiach w Rzymie.
Stanisław zmarł 14 sierpnia w Wiecznym Mieście, mając zaledwie 18 lat.


Kult zrodził się natychmiast i spontanicznie,  kiedy w dwa lata po śmierci otwarto jego grób, znaleziono ciało świętego nietknięte rozkładem.
Został beatyfikowany w 1670 roku przez papieża Klemensa X i kanonizowany przez papieża Benedykta XIII w 1726 roku.
Relikwie świętego spoczywają w kościele św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie. Dwieście lat po kanonizacji sprowadzono do Polski cząstkę jego relikwii. W uroczystościach jubileuszowych wziął udział prezydent RP Ignacy Mościcki.
Św. Stanisław Kostka jest patronem Polski (od 1671 roku) i Litwy, archidiecezji łódzkiej i warszawskiej, diecezji chełmińskiej i płockiej, Gniezna, Lublina, Lwowa, Poznania i Warszawy. Jest też patronem studentów oraz nowicjuszy jezuickich, polskiej młodzieży a także Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (KSM).

Od 1983 roku z Przasnysza do Rostkowa wyruszają doroczne diecezjalne pielgrzymki młodzieży.

Papież Jan XXIII w 1962 roku potwierdził trwający od 1674 r. patronat św. Stanisława Kostki nad Polską.

W ikonografii przedstawiany jest w stroju jezuity. Najczęściej jak przyjmuje komunię świętą z rąk anioła lub św. Barbary.



Święty Alojzy Gonzaga

Wzór niewinności, pokuty i wytrwałej modlitwy. Tak określa się jednego z patronów ministranckich oraz szczególnych wzorów młodzieży – świętego Alozjego Gonzagę, zakonnika, który wyrzekłszy się majątków i przywiązania do świata oddał swe życie jako dar Bogu. Św. Alojzy urodził się 9 marca 1568 roku w Castiglione delle Stiviere, niedaleko Mantui. Rodzin, w której przyszedł na świat, należała do najznakomitszych rodów książęcych. Fakt ten predystynowął młodego Alojzego do stanu rycerskiego i osiągania sukcesów na łonie dworu. Był paziem na licznych dworach, w Mantui, Florencji i Madrycie. Jednak już od wczesnych lat młodzieńczych święty odczuwał pragnienie poświęcenia swego życia Bogu. Realizował to pragnienie poprzez regularną praktykę modlitwy oraz lekturę pobożnych ksiąg religijnych. Opieranie się urokom materialnym ukoronował oddaniem swej części majątku bratu. Sam Alojzy w wieku siedemnastu lat wstąpił do nowicjatu zakonu jezuickiego. Podczas formacji zakonnej odznaczał się gorliwością oraz umiłowaniem cnoty czystości. W 1590 roku ukończył studia teologiczne. Jako kleryk pomagał w opiece nad chorymi w czasie epidemii dżumy. Niestety choroba, która spowodowała niewyobrażalne straty ludzkie w Europie, nie ominęła młodego kleryka. Zmarł 21 czerwca 1591 roku w wieku 23 lat.

Został ogłoszony błogosławionym już w sześć lat po swojej śmierci, w 1605 roku przez papieża Pawła VI. Kanonizacja Alojzego, potwierdzająca świętość tego cnotliwego młodzieńca, została połączona z wyniesieniem do chwały ołtarzy innego wielkiego świętego – Stanisława Kostki i odbyła się w 1726 roku.



Święty Jan Berchmans


„Pójdź za mną!” – słowa Jezusowego wołania do służby na rzecz „pogubionych owiec” bardzo wcześnie usłyszał kolejny święty, który jest patronem wspólnot ministranckich i wzorem pełnienia służby przy ołtarzu. Św. Jan Berchmans, urodził się w Diest w Belgii 13 marca 1599 roku, w rodzinie średnio zamożnej. Warunki materialne utrudniały naukę młodemu świętemu. Przeżył on również ciężkie doświadczenia związane ze śmiercią matki, córki miejscowego burmistrza. Dzięki swojej wytrwałości i pomocy kapłanów Jan zdobył potrzebne doświadczenie w kolegium Jezuitów w Malines. W czasie jego nauki owdowiały ojciec, były grabarz, przyjął święcenia kapłańskie. Tuż po tym Jan wstąpił do jezuickiego nowicjatu. Rozpoznano tam jego umiejętności i talent naukowy, dlatego wysłano młodego świętego na studia do Rzymu. Swą gorliwość w dochodzeniu do prawdy i oddanie nauce a także nieprzystosowanie do klimatu włoskiego przypłacił ciężką chorobą i śmiercią, która miała miejsce 13 sierpnia 1621 roku. święty Jan Berchmans był wzorem zachowywania reguły zakonnej, pobożności i nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa. 
Błogosławionym ogłosił go papież Pius IX w 1867 roku a papież Leon XIII kanonizował Jana w 1888 roku. Jest on patronem studiujących i ministrantów.



Święty Dominik Savio


Dominik urodził się w wiosce Riva di Chieri w Piemoncie w 1842 r. Jego ojciec był rzemieślnikiem, a matka krawcową. Mając 12 lat spotkał św. Jana Bosco, który przyjął go do swego Oratorium w Turynie. Nawiązała się między nimi szczególna duchowa więź. W trzy lata później Dominik umarł.
Mimo bardzo młodego wieku, pośród zwyczajnych obowiązków codzienności, przebywając między rówieśnikami, osiągnął świętość. Jej rozumienie zawarł w liście do przyjaciela: "Tu, na ziemi, świętość polega na tym, aby stale być radosnym i wiernie wypełniać nasze obowiązki". Pius XI powiedział o nim: "Mały święty, ale gigant ducha". Beatyfikowany w 1950 roku, kanonizowany w 1954. Dominik Savio to najmłodszy wyznawca, jakiego kanonizował Kościół. Jest patronem ministrantów i młodzieży.